(ท่อน1)
มีคนเขาอยู่เมืองนอก
ไม่ต้องบอกว่าชื่ออะไร
เขาคิดให้เราแต่งตัว
ถ้าเขามั่วจะรู้ได้ไง
คนนำมีอยู่เพียงสองสาม
แต่คนตามนั้นบานตะไท
ไม่รู้เป็นใครที่ไหน
พ่อแม่ก็ไม่ใช่ แต่เราก็ตามเขาไป
(ท่อน2)
ทรงผมให้หวีแสกกลาง
สั้นข้างยาวข้างก็ยังพอไหว
ให้นุ่งกางเกงขาลีบ
กระโปรงมีจีบรีบเอามาใส่
ปีก่อนใส่สีดี๊ดี
พอมาปีนี้ใส่สีไม่เอาไหน
ให้ใส่เสื้อลายเสื้อนอก
เดี๋ยวลายเดี๋ยวดอก
เดาไม่ออกว่าเอาไง
(ท่อน3)
บางเรื่องเราไม่เคยถาม
แต่ว่าเราตามเพราะความพอใจ
กฏเกณฑ์ที่คนตั้งไว้
มันมีมากมายทำตามไม่ไหว
สิ่งเดียวที่เราอยากทำ
คิดแล้วน่าขำ ก็ทำไม่ค่อยจะได้
ทุกคนอยากเป็นคนดี
แต่จริง ๆ ไม่ค่อยมี
ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง
มันแปลกดีนะ มันแปลกดีนะ
